دخترکم دوستت دارم

دخترم ملیسا ! خواستم این نامه رو با این جمله شروع کنم که دلم گرفته.اما همینکه نوشتن رو با نام زیبای تو شروع کردم دیدم که دیگه دلم گرفته نیست.نمیدونم چه معجزه ایه در نوشتن برای تو که به اندازه پرواز پری سبکبال بر دست باد, منو سبک میکنه.حتی اگه فقط نام تورو بنویسم.

دخترمهربان من! تورو دوست دارم همین حالا که با یک دست این نامه رو مینویسم و دست دیگرم در دستان گرم و لطیف توست, همین حالا که با دستان کوچکت دست منو محکم گرفتی و بره ناقلا برنامه مورد علاقتو تماشا میکنی.

همین حالا که بهم میگی:" مامان چرا دستت سرده؟" و من میگم :"با دست گرمت دستمو گرم کن" و تو محکمتر دستمو میگیری.

همین حالا که لاک قرمز روی ناخن دستتو بهم نشون میدی و میگی: "ببین قشنگ شده مامانی؟ " و من میگم:" آره دخترکم خیلی قشنگ بود و قشنگتر هم شده مامانی من".

همین حالا دوستت دارم. همین حالا که تموم ناز دخترونتو تو نگاه معصومت و کلام شیرینت جمع کردی و مثل نور به من میپاشی دوستت دارم.

دختر مهتابی من! الان داشتم فکر میکردم این همه مهربونی و صداقتو از کی آموختی.من که اگه همه خوبیهای وجودمو جمع کنم بازم نمیتونم این همه رو به تو یاد داده باشم.حتما دست پررحمت خداوند این همه رو در وجود پاک تو گذاشته تا من به وجودت افتخار کنم.وگاهی از وجود خودم خجالت بکشم که در مقابل تو و خوبیهات اینقدر کم میارم.

ماه من ! ماه محرم از نیمه گذشته و من تازه تونستم بیام و برات بنویسم که چقدر تو این ماه گرفته ام.این ماه غمی رو در دل خودش جا داده که گذشت زمان و ورق خوردن برگهای بیشمار تاریخ نتونسته چیزی ازش کم کنه.

گل زندگی مامان! اتفاقات تلخ زندگی میگذرن و گذر زمان مثل گرد وخاک روی اونا رو میپوشونه.اما گاهی روزهای خاصی باعث میشن که غبار از روی اونها زدوده بشه و دوباره با دیدنشون داغ دل تازه بشه.همیشه با خودم فکر میکنم از دل این اتفاقات بد و از میون این همه تلخیها چه چیزی میتونم به تو بگم تا یک چراغ به چراغهای راه پیش روت اضافه بشه.تنها چیزی که الان میتونم بهت بگم اینه که هروقت احساس کردی روزگار برات سخت شده و هیچ چیز نمیتونه تورو از اعماق قلبت شاد کنه به خودت بگو اینم میگذره همونطور که قبلا روزهای بد گذشتن و خاطره شدن.

عزیزترینم ! دیشب حال خوبی نداشتم تو دیشب خونه خاله موندی و اولین شبی بود که تو خونه نبودی و واقعا نبودت تو خونه حس می شد دیشب دلم واست تنگ شده بود همه جایه خونه جدید بویه تو رو میداد پیش خودم گفتم خدا رو شکر که هستی و من تو رو دارم خیلی خیلی دوستت دارم وقتی به این خونه اسباب کشی می کردم فکر نمی کردم اینقدر زود به اینجا به محیطش عادت کنم انگاری سالیان سال اینجا بودم خدایا شکرت بابت تمام چیزهایی که بهم دادی چقدر خوبه که ادم زیر سقفی زندگی کنه که  حاصل دست رنج چندین ساله اش هست. تا حالا این حس خوبو تو خونه نداشتم حس امنیت یه حسی که بهم ارامش می ده خونه ام رو دوست دارم همین که مال خودمونه  خدایــــــــــــــــاخدایا شکرت

پا نوشت دلنگرانی من:

وقتی  فکر می کنم به زمانی که شاید من نباشم ....وای خدای من می ترسم که اگه با این همه وابستگی که به من داری و من به تو دارم من نباشم تو چه خواهی کرد؟وقتی شبها تا من تورو در آغوشم نگیرم خوابت نمیبره چطور میخوای بدون من به زندگی ادامه بدی؟وقتی روزها هرجا که میرم دنبالم میای و یک لحظه ازم جدا نمیشی دور از من چی میگذره بهت؟به خدا گفتم که میدونم تو بهتر از من مراقبش خواهی بود و میدونم که دخترم رو بزرگ خواهی کرد اما اینکه چطور بزرگ میشه نگرانم میکنه.از خدا خواستم اونقدری بمونم و این دنیا رو تحمل کنم که تو به حدی از رشد برسی که بتونی راه خوبی رو برای زندگیت در پیش بگیری و بدون من ادامه بدی.این تنها خواسته ایه که برای خودم از خدا دارم و البته باز همین خواستم هم به تو برمیگرده دخترکم..

ملیسا دخترم! شادترین ترانه های عاشقانمو رو به تو تقدیم میکنم.