قربونت برم

ملیکای عزیزم این روزها حسابی ورجه وورجه می کنه!بعضی وقتها می بینم همچین به دستها یا پاهاش خیره می شه که انگار یه چیز خیلی بزرگ کشف کرده!!!

بچم اصلا هم اهل لم دادن نیست و دائم می خواد از جاش پا شه. کلی تلاش می کنه و گردن و کمرش رو میاره بالا! چند دقیقه تو اون حالت می مونه وتند تند همه جا رو نگاه می کنه ووقتی خسته شد سرش رو می گذاره رو بالشش!!

بعضی وقتها هم میزنه زیر اواز و ما کلی کیف می کنیم! حالا چی می خونه؟: اااااااااااوووووااااااااققققققققققااااااااااااا  !!!!!