چقدر سخت است
چقدر سخت است گاه و بیگاه دلم میگیرد از فکرهایی که بی دلیل آزارم میدهند! "اگر چنان شود"ها دیگر امانم را بریده اند! از بعد از تولد دلبندم عجیب جان عزیز شده ام! و همه اش بخاطر گوهر وجود فرزندم است...
این روزها حال این سالهای مادرم را درک میکنم! چه شبهایی را به صبح رسانیده است بی آنکه حتی ذره ای از آن را احساس کرده باشم! غمگینم... کاش می توانستم قسمت کوچکی از محبت هایش را جبران کنم!
چقدر مادر بودن سخت است! وقتی بدانی دلبندت کسالت دارد گویی بند بند وجودت را به آتش کشیده اند! ممکن است شب تا صبح را فقط اشک بریزی بی آنکه کسی حالت را بفهمد! دیگران برچسب حساس بودن بر پیشانی ات مینشانند!
چقدر سخت است مادر بودن! گاهی نه میتوانی و نه میخواهی به عقب برگردی و نه توان جلو رفتن داری... تمام انرژی ات را نگهبان آن قدمهای کوچک میکنی تا مبادا به اشتباه حرکت کنند ولی باز هم درست در جلو چشمانت بر زمین میخورد و اشکهایش دلت را به خون و آتش میکشد...
چقدر سخت است مادر بودن! گاهی مجبوری به گریه هایی که اشکهایت را به آرامی سرازیر میکنند توجهی نکنی تا مبادا لوس شود و نه به خاطر خودت! که به خاطر وجود نازنین خودش...
چقدر سخت است مادر بودن! دلت میخواهد دلبندت را تمام شب تا صبح محکم در آغوشت بگیری ولی اتاقش را از اتاقت جدا میکنی تا مبادا وابسته شود و نه بخاطر خودت که به خاطر قلب مهربان خودش...
چقدر سخت است مادر بودن! گاهی آنقدر دلت گرفته است که میخواهی با صدای بلند گریه کنی ولی فقط به خاطر او اشکهایت را فرو میخوری تا روحیه حساسش آسیب نبیند و قلب کوچکش از اشکهایت به درد نیایند! دیگر حتی نمیتوانی گریه کنی...
چقدر سخت است مادر بودن، گاهی دلت از تمام زیبایی های این دنیا فقط چند ساعت خواب پیوسته میخواهد ولی ....
چقدر سخت است مادر بودن...
آنقدر سخت است که برای بار دیگر در توان این شانه ها نمیبینم که مادر شوند...
پروردگارا کودک دلبندم را همیشه در پناه نگاه مهربانت سالم و خوشبخت بدار که این آرزوی قلب یک مادر است...
