دلنوشته

برای تو  می نویسم … تویی که نه بهانه‌ای برای وجودم، بلکه تنها دلیل بودنم هستی.. برای تویی که  گرفتاریهای روزمره‌ی زندگی مانع بودن همیشگی من درکنار توست، که این نه وظیفه بلکه آرزوی من است. روزها از پس یکدیگر میگذرند اینقدر با سرعت که گاهی با نگاه به تقویم به تاریخ نوشته شده در آن شک میکنم و تو سرشار از حس کودکی با شیطنتهای خاص خودت این روزها را پشت سر میگذاری و من دل تنگ توام…….. اینقدر دل تنگم که زمانی که کنار هم هستیم با تمام وجود در آغوش  می فشارمت وگلکم  آهسته می خندی…و با مهربانی هر چه تمام گونه ی مامان را میبوسی... آخر تو نمیدانی چیست؟؟ نمیدانی چیست حس گرم داشتنت و آرزوی در آغوش گرفتنت لحظه به لحظه… همیشه بیقرارت هستم فرشته کوچولوی خونه…

از مهر مادری شنیده بودم و از محبت بی دریغش ولی اکنون که آن را با چشم دیدم شاید به جنون نزدیک تر بدانمش. با تو پیمان بستم و در خیال خود تا پایان عمر همراهت گشتم.دوستت دارم ملیکای عزیزم ... همراهم باش و کمکم کن.این روزها از همیشه شیرین تر شدی و کارهای جدید و قشنگت که ما رو به وجد میاره و میبینم قدرت خدای
بزرگ رو و گاهی حس میکنم زودتر از سنت داری جلو میری عشق من و این روزها وقتی با قدم هایه کوچکت تند تند راه می روی قند در دل من و بابایی اب می شه و فکر کنم این تحول شیرینترین تحول تو باشه مامانی

دوستت دارم

خدایا

دخترم  و خانواده ام را سلامت و عاقبت به خیر کن

کمک کن تا مادری خوب برای فرزندم و همسری شایسته برای همسرم باشم

بهترینها را نصیب ملیکای مهربان من کن

دوست دارم همیشه شاهد پیشرفت و سلامتی و موفقیتش باشم

آمین