دلخوشی من با دختر سه ساله ام
دلخوشی من با دختر سه ساله ام روزها انقدر با شتاب میگذرند که باورم نمیشود سه سال پیش ملیکا نوزادی بیش نبوده ولی اکنون ...
خانم خانه ام است!
با هم ظرف میشوریم، او به گفته ی خودش "کف کفی" میکند و من میشورم.
روزی چندین بار میز شیشه ای را با شیشه پاک کن (شما بخوانید آب) و دستمال پاک میکند.
باقالی پاک میکنیم، و حتی چند روز بعدتر میگوید: دیگه نداری پاک کنم؟!
ظرف های ظرفشویی را به دستمان میدهد که سر جایش بگذاریم.
هنگام سفره انداختن پا به پایه من کمک می کند
اصلا هر کاری من شروع می کنم میاید و خودش را دخالت می دهد و بیشتر وقتها کارمان به دعوا می رسد که دختر نکن نریز نپاش ....
تفریح سالممان این است که عصرها چایی درست کنم و با هم بریم رو حیاط و چای بیسکویت بخوریم و تو شروع کنی به بازی و من هم تو را تماشا کنم و گاهی شعری کتابی ...بخوانم!
و روزهاییکه انتظارش را میکشیدم کم کم دارد میرسد! چراهای کودکانه!
دلخوشی کودکانه اش این است که با بابایی کشتی بگیرند و ضربه فنی کند و فیتیله پیچ شود و اخرش بگوید برنده برنده .
شب ها کنار هم دراز میکشیم و با هم حرف میزنیم! از دلخوری هاییکه از هم داشتیم تا اتفاقات آن روز و حتی اعترافات چندین ماه پیش!! از بچگی هایش میگویم و او لذت میبرد. بماند که من بیشتر حرف میزنم! قصه میگوید و من گوش میدهم.و من کم کم خواب می روم و او نیز می رود و سر جایش می خواب
و زیادند این شادی های مادرانه ...
حالا چند ماه دیگر پسر نازم هم اضافه می شود و دوباره مادرانه هایه من فروان ...................
خدایا شکرت.
خدایا این شادی ها و این روزها را نصیب همه مادران منتظر بگردان :)
